फिट इंडिया चळवळ... दि. २६.०३.२०२२

फिट इंडिया चळवळ...

दि. २६.०३.२०२२

फिट इंडिया चळवळीचा कार्यकर्ता छत्तीसगढचा राजीव राजवाडे याची आज सकाळी सहा वाजता दादरला भेट झाली... सायकल ढकलत निघाला होता... त्याच्या सायकल मध्ये हवा भरली... एक तहान लाडू खायला दिला...

१२ मार्च रोजी फिट इंडिया मोमेंट घेऊन राजीव भारत भ्रमणाला निघाला आहे. आज चौदाव्या दिवशी  १४५० किमी अंतर पार करून तो मुंबईत पोहोचला होता... 

सर्व भारतभर १८ हजार किमी सायकल राईड करणार आहे राजीव... साधारणपणे सहा महिन्यात ही संपूर्ण भारत यात्रा पूर्ण करण्याचा त्याचा मानस आहे... 

छत्तीसगढ वरून सुरुवात करून महाराष्ट्राबरोबर, गोवा, कर्नाटक, केरळ, तामिळनाडू, आंध्रप्रदेश, ओडिशा, झारखंड, बिहार, उत्तर प्रदेश ,उत्तराखंड, मध्यप्रदेश, पंजाब, हरियाणा, जम्मू काश्मीर, लडाख आणि दिल्ली सायकल सफर करणार आहे...

माननीय पंतप्रधान नरेंद्र मोदींनी ऑगस्ट २०१९ मध्ये शुभारंभ केलेल्या फिट इंडिया चळवळीचा हा कार्यकर्ता १८ हजार किमी भारत भ्रमंती करून स्वातंत्र्याच्या ७५ व्या वर्षात १५ ऑगस्ट रोजी दिल्लीत पोहोचणार आहे...

फिटनेस हा आपल्या जीवनाचा अविभाज्य भाग बनवण्याच्या उद्देशाने तसेच शारीरिक दृष्ट्या सक्रिय जीवनशैली कडे वाटचाल करण्यासाठी या चळवळीची स्थापना झाली आहे... त्याचाच भाग म्हणून राजीव भारत भ्रमंती करतोय...

चला आपण सुद्धा  फिट इंडिया चळवळीला हातभार लावण्यासाठी त्याच्या बरोबर सायकल राईड करूया... आता राजीव पेण ला पोहोचला आहे...

राजीव चा मोबाईल नंबर 9343057175

मंगल हो

सतीश जाधव

मुक्त पाखरे...

आज भेटले आनंदयात्री... बालकवी... दि.२६.०३.२०२२

आज भेटले आनंदयात्री... बालकवी... 

दि.२६.०३.२०२२

आज सखीने बालपणात नेले... 

परममित्र लक्ष्मणने कोपरखैरणेला घरी पाहुणचारासाठी बोलावले... सुरू झाली सकाळी सहा वाजता सायकल राईड... रमत गमत नवी मुंबईच्या शिवाजी चौकात पोहोचलो... 

सकाळच्या निसर्गरम्य वातावरणात त्रंबक बापूजी ठोंबरे उर्फ बालकवींची भेट झाली... त्यांच्या कवितेतून... 

अतिशय आवडती निसर्ग कविता... सखीला खूप धन्यवाद दिले... आणि तिच्या समवेत... "हिरवे हिरवे गार गालिचे... हरित तृणांच्या मखमालीचे... त्या सुंदर मखमालीवरती फुलराणी ही खेळत होती..."  कवितेचा रसस्वाद घेऊ लागलो...

कवितेने तनमनावरून हळुवार मोरपीस फिरविले.. क्षणार्धात बालकवींची ही कविता... ओठी उमटली... रस्त्यावरच थांबलो... सखी सोबत उभा राहून... हळूच डोळे मिटले... आणि बालपणात रममाण झालो...

हिरवे हिरवे गार गालिचे – हरीत तृणांच्या मखमालीचे,

त्या सुंदर मखमालीवरती – फुलराणी ती खेळत होती,

गोड निळ्या वातावरणात – अव्याज मने  होती डोलत,

प्रणयचंचल त्या भृलीला – अवगत नव्हत्या कुमारिकेला,

आईच्या मांडीवर बसुनी – झोके घ्यावे, गावी गाणी,

याहूनी ठावे काय तियेला? – साध्या भोळ्या त्या फुलराणीला.

पूर विनोदी संध्यावात – डोल डोलवी हिरवे शेत,

तोच एकदा हासत आला – चुंबून म्हणे फुलराणीला,

“छानि माझी सोनुकली ती – कुणाकडे गं पाहत होती?

कोण बरे त्या संध्येतून – हळूच पाहते डोकावून?

तो रवीकर का गोजिरवाणा – आवडला आमच्या राणीला? “

लाजलाजली या वचनांनी – साधी भोळी ती फुलराणी.

स्वर्भूमीचा जुळवीत हात – नाच नाचतो प्रभातवात,

खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला – हळूहळू लागली लपावयाला,

आकाशीची गंभीर शांती – मंदमंद ये अवनी वरती,

विरू लागले संशयजाल – संपत ये विरहाचा काल,

शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी – हर्ष निर्भर नटली अवनी,

स्वप्न संगमी रंगत होती – तरीही अजुनी ती फुलराणी.

तेजोमय नव मंडप केला – लख्ख पांढरा दहा दिशेला,

जिकडे तिकडे उधळीत मोती – दिव्य वऱ्हाडी गगनी येती,

लाल सुवर्णी झगे घालुनी – हासत हासत आले कोणी,

कुणी बांधिला गुलाबी फेटा – झगमगणारा सुंदर मोठा,

आकाशी चंडोळ चालला – हा वाङनिश्चय करावयाला,

हे थाटाचे लग्न कुणाचे? – साध्या भोळ्या या फुलराणीचे.

गाऊ लागले मंगल पाठ – सृष्टीचे गाणारे भाट,

वाजवी सनई मारुतराणा – कोकिळ घे तानावर ताना,

नाचू लागले भारद्वाज – वाजविती निर्झर पख्वाज,

नवरदेव सोनेरी रवीकर – नवरी ही फुलराणी सुंदर,

लग्न लागले सावध सारे – सावध पक्षी सावध वारे,

दवमय हा अंतःपाट फिटला –

 भेटे रवीकर फुलराणीला.

आनंदात जगण्यासाठी आणखी काय हवे असते मनाला...

मंगल हो...

सतीश जाधव

मुक्त पाखरे...

सायकल राईड आणि आईसाठी १०८ वे रक्तदान.... दि. २२.०२.२०२२

सायकल राईड आणि आईसाठी १०८ वे रक्तदान *
*२२.०२.२०२२*

काल सायंकाळी सिद्धांतचा फोन आला. "रक्ताची आवश्यकता आहे. रुग्ण टाटा हॉस्पिटलमध्ये रुग्ण उपचार घेत आहे" सिद्धांतला सांगितले, उद्या येतो हॉस्पिटल मध्ये...

आज विजय बरोबर घोडबंदर लूप मारून १०० किमी सायकल राईड करायचे ठरले होते... रुग्णालयात सकाळी अकरा वाजता जायचे असल्यामुळे मुलुंड राईड करायचे नक्की झाले...

सकाळी सहा वाजता राईड सुरू झाली आणि तासाभरातच २५ किमी पल्ला गाठत, मुलुंडच्या आवडत्या ठिकाणी पोहोचलो... आज गरमागरम मसाले दूध विजयने आणले होते... दुधाचे घोट घेताना आठवणींच्या गावी पोहोचलो...

हेच ते ठिकाण जेथून ४५ वर्षांपूर्वी ट्रेकिंग करिअरची सुरुवात झाली होती... त्यामुळेच निसर्गावर नितांत प्रेम करू लागलो... बरेचसे ट्रेकिंग मित्र नंतर कौटुंबिक मित्र झाले... त्या सुखद आठवणींना उजाळा देण्यासाठीच सखी सोबत या ठिकाणी भेट देत असतो...

मुलुंडच्या सरदार तारासिंग बगिच्या जवळ सूर्योदयाच्या वेळेला कबुतरांची शाळा भरली होती. शाळेत काय बरं शिकत असतील ही पाखरे... सूर्याच्या आगमना निमित्त एखादं स्वागत गीत गात असावेत काय...

सकाळी साडेआठ पर्यंत ५० किमी राईड करून घरी परतलो... भरपेट न्याहारी करून टाटा मेमोरीअल रुग्णालय गाठले... सिद्धांत सोबत टाटा रुग्णालयाच्या सर्व्हिस बिल्डिंग मधील रक्तपेढीमध्ये गेलो...

लिफ्टमध्ये चौकशी करता समजले की सिद्धांतची आई केमोथेरपीचे उपचार घेत आहे... गेल्या सप्टेंबर मध्ये आईला ब्लड कॅन्सर डिटेक्ट झाला... उपचारा दरम्यान रक्ताची आवश्यकता लागते...  या साठी  फ्रेंड टू सपोर्ट या वेब साईट वरून सिद्धांतला माझा नंबर मिळाला होता...

गोव्याच्या वालपै गावात राहणारा सिद्धांत इलेक्ट्रिकल इंजिनिअरींगच्या शेवटच्या वर्षांला आहे. आईच्या उपचारासाठी तो मुंबईत राहतोय... गोव्यात नोकरी करणारे वडील आणि दहावीत शिकणारा धाकटा भाऊ आहे... लहान वयात सुद्धा मॅच्युअर्ड वाटला सिद्धांत...

आजची तारीख सुद्धा अतिशय युनिक आहे २२.०२.२०२२ ... अशा दिवशी आईला रक्तदान करण्याची संधी प्राप्त झाली, त्या साठी परमेश्वराचे मनोमन आभार मानले...

रक्तदानाचा फॉर्म भरला... डॉ जुईली यांनी बरेच प्रश्न विचारले. त्यात आता कोविडच्या नवीन प्रश्नावलींचा समावेश झाला होता... ६४ वर्ष वय सांगितल्यावर डॉ जुईली आश्चर्यमिश्रित भावाने पाहत राहिली... तीला सायकलिंगची माहिती दिल्यावर खूप आनंद झाला...

रक्तपेढी तंत्रज्ञ श्री राजेंद्र यांनी अतिशय कलात्मकरित्या हातात सुई टोचली आणि पाचच मिनिटात रक्ताच्या पिशवीखालील तराजूने बझर दिला... कक्ष सहाय्यक जितेंद्रने ताबडतोब कॉफी बिस्कीट आणि केक खायला दिला...

सिद्धांत OPD मध्ये आईला भेटायला घेऊन गेला...     आई ... ममता ताई खूप फ्रेश वाटल्या... "मला आता खुप बरं वाटतंय... गोव्यात आलात तर नक्की आमच्या घरी या"... ही आश्वासक वाक्ये जगण्याच्या दुर्दम्य इच्छाशक्तीचा आविष्कार होता...

५० किमी सायकल राईडसह आजचे १०८ वे आईसाठी केलेले रक्तदान प्रचंड आत्मिक समाधान देऊन गेले...

मंगल हो ! ! !

सतीश जाधव
मुक्त पाखरे...

लवासा सैर... दि. ०४.०३.२०२२

लवासा सैर...

 दि. ०४.०३.२०२२

लवासा लेक सिटी मध्ये काल सायकलिंग करत आलो. रात्री खूप उशीर झाल्यामुळे आज लवासा मध्ये मुक्काम करण्याचे ठरविले... 

या ठिकाणी पूर्वी दासवे गाव होते... त्याचं पुनर्वसन जवळच्या टेकडीवरील काळू भैरवनाथाच्या मंदिराजवळ करण्यात आले आहे.

लवासा शहर दहा हजार हेक्टर परिसरात वसले आहे.  सर्व सुख सुविधा असलेल्या या शहरात तीन लाख लोकांची राहण्याची व्यवस्था आहे. तर वर्षाला वीस लाख पर्यटक भेट देतात.

या लवासा शहराची चित्रमय झलक आपल्यासाठी सादर करीत आहे... 

लवासा मधील बाजार विभागातील टाऊन हॉल जवळ पिकनिक हॉटेल मध्ये एक हजार रुपये देऊन राहिलो होतो. याच्या आसपास जेवणाची खूप हॉटेल्स आहेत.

टाऊन हॉल परिसरात वॉक इन स्ट्रीट आहे. वनश्रीने नटलेला तसेच झाडे झुडपांनी वसलेल्या या ठिकाणी बाजूच्या डोंगरातून येणाऱ्या ओढ्याला कलात्मक बनविले आहे.

जवळचं अण्णा डोसा आणि कॉफी शॉपी आहे. कोठेही बसा आणि कॉफी पिताना निसर्गात रममाण व्हा..

रस्त्यावरून चालणाऱ्या टॉय ट्रेनचा आनंद घेताना बालपणात रममाण झालो.

डेन्मार्क मधील कोपनहेगन शहराच्या धर्तीवर येथील व्हिलाज रंगीबेरंगी आहेत...

याच्या समोरच इंटरनॅशनल कन्व्हेन्शन सेंटर आहे. येथे कॉन्फरन्स चालतात.

चित्रात समोर दिसणाऱ्या वरसगाव धरणामुळे तयार झालेल्या जलाशयाला वीर बाजी पासलकर जलाशय म्हणतात.  यामुळे दोन्ही बाजूला वसलेले लवासा शहर  अतिशय निसर्गरम्य आहे. 

हा संपूर्ण परिसर पायी फिरण्यात अतिशय मजा आली.

वरील चित्रात धरणाचे लाईट हाऊस दिसत आहे.

शांत निवांत रस्त्यावरून चालताना शांततेचा आवाज ऐकता येतो...

लवासा शहरातील आजचा दिवस अविस्मरणीय होता.

सतीश जाधव

मुक्त पाखरे...