आज भेटले आनंदयात्री... बालकवी... दि.२६.०३.२०२२

आज भेटले आनंदयात्री... बालकवी... 

दि.२६.०३.२०२२

आज सखीने बालपणात नेले... 

परममित्र लक्ष्मणने कोपरखैरणेला घरी पाहुणचारासाठी बोलावले... सुरू झाली सकाळी सहा वाजता सायकल राईड... रमत गमत नवी मुंबईच्या शिवाजी चौकात पोहोचलो... 

सकाळच्या निसर्गरम्य वातावरणात त्रंबक बापूजी ठोंबरे उर्फ बालकवींची भेट झाली... त्यांच्या कवितेतून... 

अतिशय आवडती निसर्ग कविता... सखीला खूप धन्यवाद दिले... आणि तिच्या समवेत... "हिरवे हिरवे गार गालिचे... हरित तृणांच्या मखमालीचे... त्या सुंदर मखमालीवरती फुलराणी ही खेळत होती..."  कवितेचा रसस्वाद घेऊ लागलो...

कवितेने तनमनावरून हळुवार मोरपीस फिरविले.. क्षणार्धात बालकवींची ही कविता... ओठी उमटली... रस्त्यावरच थांबलो... सखी सोबत उभा राहून... हळूच डोळे मिटले... आणि बालपणात रममाण झालो...

हिरवे हिरवे गार गालिचे – हरीत तृणांच्या मखमालीचे,

त्या सुंदर मखमालीवरती – फुलराणी ती खेळत होती,

गोड निळ्या वातावरणात – अव्याज मने  होती डोलत,

प्रणयचंचल त्या भृलीला – अवगत नव्हत्या कुमारिकेला,

आईच्या मांडीवर बसुनी – झोके घ्यावे, गावी गाणी,

याहूनी ठावे काय तियेला? – साध्या भोळ्या त्या फुलराणीला.

पूर विनोदी संध्यावात – डोल डोलवी हिरवे शेत,

तोच एकदा हासत आला – चुंबून म्हणे फुलराणीला,

“छानि माझी सोनुकली ती – कुणाकडे गं पाहत होती?

कोण बरे त्या संध्येतून – हळूच पाहते डोकावून?

तो रवीकर का गोजिरवाणा – आवडला आमच्या राणीला? “

लाजलाजली या वचनांनी – साधी भोळी ती फुलराणी.

स्वर्भूमीचा जुळवीत हात – नाच नाचतो प्रभातवात,

खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला – हळूहळू लागली लपावयाला,

आकाशीची गंभीर शांती – मंदमंद ये अवनी वरती,

विरू लागले संशयजाल – संपत ये विरहाचा काल,

शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी – हर्ष निर्भर नटली अवनी,

स्वप्न संगमी रंगत होती – तरीही अजुनी ती फुलराणी.

तेजोमय नव मंडप केला – लख्ख पांढरा दहा दिशेला,

जिकडे तिकडे उधळीत मोती – दिव्य वऱ्हाडी गगनी येती,

लाल सुवर्णी झगे घालुनी – हासत हासत आले कोणी,

कुणी बांधिला गुलाबी फेटा – झगमगणारा सुंदर मोठा,

आकाशी चंडोळ चालला – हा वाङनिश्चय करावयाला,

हे थाटाचे लग्न कुणाचे? – साध्या भोळ्या या फुलराणीचे.

गाऊ लागले मंगल पाठ – सृष्टीचे गाणारे भाट,

वाजवी सनई मारुतराणा – कोकिळ घे तानावर ताना,

नाचू लागले भारद्वाज – वाजविती निर्झर पख्वाज,

नवरदेव सोनेरी रवीकर – नवरी ही फुलराणी सुंदर,

लग्न लागले सावध सारे – सावध पक्षी सावध वारे,

दवमय हा अंतःपाट फिटला –

 भेटे रवीकर फुलराणीला.

आनंदात जगण्यासाठी आणखी काय हवे असते मनाला...

मंगल हो...

सतीश जाधव

मुक्त पाखरे...