भेट प्रेमळ मित्र चव्हाण साहेबांची. दि. २० जुलै २०२३
आज मुंबई महापालिका निवृत्त अधिकारी चव्हाण साहेबांना (८३ वर्ष) दादरच्या कोहिनूर टॉवर मध्ये भेटण्याचा योग आला.
महापालिकेत विभाग अधिकारी म्हणून कार्यरत असताना... अधिकारापेक्षा प्रेमाने त्यांनी माणसे जोडली होती... कर्मचाऱ्यांच्या घरी जाणे... त्यांच्याकडे जेवणे... त्यांची सहकुटुंब चौकशी करणे... ह्या त्यांच्या गुणामुळे... आजही त्यांनी लोकांना जोडून ठेवले आहे...
परममित्र प्रविण मिस्त्री (७९वर्ष) माझ्या घरी आल्यावर... आवर्जून चव्हाण साहेबांच्या घरी भेटायला जाणे... हे मैत्रीचे निकोप नाते दर्शविते...
वयोमानानुसार आलेल्या आजारपणाला चव्हाण साहेब हसतमुखाने सामोरे जातात हे पाहून... त्यांचा जीवनाकडे पाहण्याचा सकारात्मक दृष्टिकोन आणि जीवन जगण्याची दुर्दम्य इच्छाशक्ती प्रतीत होत होती...
जीवनाच्या या पडावावर मित्रांना भेटणे... हा एक आनंद सोहळा असतो... दुखण्याच्या आजारपणाच्या जाणिवेतून... आनंदाच्या, प्रेमाच्या नेणिवेत नेणारा प्रशस्त राजमार्ग असतो... मग अशा निरपेक्ष भेटीगाठी पुन्हा पुन्हा व्हाव्यात... अशीच आस असते... हे मित्रांच्या निर्मळ हास्यावरून जाणवत होते...
साहेबांची काळजी घेणाऱ्या मृणाल वहिनी सुद्धा अतिशय खुश झाल्या होत्या... त्यांनी आम्हाला साहेबांसाठी बनविलेले पौष्टिक लाडू खायला दिले...
कमरेतून खाली वाकलेले चव्हाण साहेब... मैत्रीच्या मेरुदंडावर ताठ उभे आहेत... हेच त्यांच्या प्रेमळ हास्यातून प्रकट होत होते...
माझे सुद्धा मित्र झालेल्या चव्हाण साहेबांना आता निवांतपणे गप्पा मारायला येतो असे सांगून त्यांचा निरोप घेतला...
मिस्त्री कुटुंब आणि चव्हाण कुटुंब यांची झालेली भेट त्या सर्वां बरोबर मला सुद्धा दीर्घकाळ स्मरणात राहील...
मंगल हो... !!!
