सकारात्मक सुहास्य... २६ नोव्हेंबर २०२१

सकारात्मक सुहास्य... 

 २६ नोव्हेंबर २०२१

सेवानिवृत्त उपजल अभियंता श्री कोठारी साहेबांना भेटायची खूप इच्छा होती... ती आज पूर्ण झाली. जवळपास ११ वर्ष झाली कोठारी साहेबांना महापालिकेतून सेवानिवृत्त होऊन... 

काल कोठारी साहेबांना फोन केला... दिलखुलास हसत साहेब म्हणाले, 'या या जरूर या...'

बोरीवलीला जवळच निवृत्त प्रशासकीय अधिकारी श्री कस्पळे राहतात... त्यांचा सुद्धा होकार आला..

सकाळी सहा वाजता राईड सुरू केली आणि बरोब्बर सव्वा तासात कोठारी साहेबांच्या घरी पोहोचलो... खिडकीत वाटच पाहत होते साहेब...

अतिशय स्वच्छ, सुंदर आणि टापटीप घर एकदम भावले... साहेब सहकुटुंब स्वागतासाठी दारात उभे होते... नोकरीत असताना जसे होते...तसेच आज सुद्धा साहेब दिसले... तेच दिलखुलास हास्य...

जीवनाबद्दल असणारी सकारात्मकता त्यांच्या हावभावातून आणि हास्यातून जाणवत होती...

हार्टचा त्रास झाल्यापासून खाण्यावर आलेले थोडे बंधन... तरीसुद्धा सकारात्मक ऊर्जा कोठेही कमी झाली नव्हती... इतक्यात वडील भाऊ सुरेश कोठारी साहेब आले... हे सुद्धा महापलिकेतून बारा वर्षांपूर्वी प्रमुख अभियंता म्हणून सेवानिवृत्त झाले आहेत.. या साहेबांनी संपूर्ण भारत भ्रमंती आणि परदेश वाऱ्या  केल्या आहेत...

भाभीने प्रथम मसालेदार चहा दिला... आणि गप्पांसह साग्रसंगीत अल्पोपहाराला सुरुवात झाली... ढोकळा, फाफडा हे तर माझे आवडते पदार्थ.. त्यासोबत ठेपला, खाखरा, साजूक तूप, चुरमा लाडू, खोबरे चिक्की, जिलेबी, बेकरी बिस्कीट, चिवडा, खमण, भाजलेल्या शेंगा, चटणी, लोणच... सर्व एकदम गुजराथी थाट होता.. त्यानंतर ग्लासभर सुकामेवा मिश्रित मसाले दूध..  मग बिया काढून चंद्रकोर केलेलं संत्र आणि पेरू... आणि मुखवास म्हणून बडीशेप धणेदाणे सुद्धा...

जवळपास सत्तावीस किमी सायकलिंग झाल्यामुळे सपाटून भूक पण लागली होती... त्यामुळे प्रत्येक पदार्थ चवीने खाल्ला...  न्याहारी सुरू असतानाच... भटकंती... सायकलिंग... विपश्यना... रक्तदान... नातलग आणि मित्रमंडळी यांना सायकलिंग करत घरी जाऊन भेटण्याचा उपक्रम... या बाबत गप्पा झाल्या... भाभींना मेडिटेशन बद्दल जास्त आस्था होती...

कोठारी साहेब आणि सर्व कुटुंब मला फॉलो करतात हे ऐकून आनंद झाला... साहेबांनी संपूर्ण घर दाखविले तसेच गॅलरीतील त्यांच्या बैठकीजवळ फोटो काढले... गॅलरीत बसून समोरील झाडे पक्षी, हिरवळ तसेच रहदारी न्याहाळणे... तसेच संध्याकाळी वडील बंधू बरोबर फिरायला जाणे हा साहेबांचा उपक्रम... 

संपूर्ण घरात सकारात्मक ऊर्जा ठायी ठायी जाणवली... वयोमानानुसार आलेले वार्धक्य आणि अनुषंगिक आजारावर सकारात्मक हास्याने मात केली होती... आनंद चित्रपटातील एक डायलॉग आठवला," बाबूमोशाय, जिंदगी बडी होनी चाहीये... लंबी नही...";   "किती जगलास या पेक्षा कसा जगलास" हेच महत्वाचे आहे..  संपूर्ण कोठारी कुटुंबाला जीवन जगण्याची कला अवगत झाली आहे, याची जाणीव झाली... 

येथूनच कस्पळे साहेबांना फोन लावला... कोठारी साहेबांशी बोलल्यावर कस्पळेंना खूप आनंद झाला...

कोठारी साहेबांचा निरोप घेऊन तडक दहिसरला कस्पळे साहेबांकडे गेलो... शक्ती नगर जवळ असणारे कस्पळेंचे घर सुद्धा शांत निवांत, निसर्गरम्य परिसरात आहे...

डाव्या बाजूचा अर्धांग वायू झाला असून सुद्धा चालणे बोलणे एकदम व्यवस्थित होते कस्पळे साहेबांचे...विशेष म्हणजे... आलेल्या आजारपणाचे सुद्धा सहर्ष स्वागत केले होते त्यांनी... कस्पळे साहेबांचा हसरा चेहरा... जीवनाबद्दल असणारा सकारात्मक भाव दाखवत होता... 

वहिनींनी पोहे चिवडा आणि थंड लिंबू पेय दिले... साहेबांनी सर्व घर दाखवले... खिडकीतून दिसणारा समोरचा बगीचा दाखवला... हे घर सुद्धा आनंद लहरींनी व्यापलेले जाणवले...  पाहुणचार घेऊन परतीच्या प्रवासाला सुरुवात केली...

दोन सेवानिवृत्त साहेबांना भेटण्याचा योग आज जुळून आला होता... दोघांकडून पुढील लांबच्या सायकल वारी साठी प्रचंड ऊर्जा मिळाली होती...

आजची ६६ किमीची राईड सकारात्मक ऊर्जेसाठी होती... निसर्गभ्रमणा बरोबर माणसांना भेटणे ही काळाची गरज आहे... 

सतीश जाधव...

मुक्त पाखरे....