माझे गुरू धुरू....
दि. ८ डिसेंबर २०२१
काल फोन करून भेट नक्की झाली... परिपाठाप्रमाणे पहाटे सायकल राईड सुरू झाली... आज सकाळी मुंबापुरीचे वातावरण धुरकट होते... म्हणून पश्चिम द्रुतगती महामार्ग टाळून माहीम नंतर स्वामी विवेकानंद मार्गाने पेडलिंग केले...
रमतगमत बरोबर साडेसात वाजता गोरेगाव मधील मिठानगर येथील धुरू साहेबांच्या घरी पोहोचलो... वहिनी आणि धुरू साहेबांनी सुहास्य स्वागत केले... टीशर्ट घातलेले धुरू साहेब १५ वर्षांपूर्वी मुंबई महापलिकेतून सेवानिवृत्त झाले आहेत... हे कोणीही म्हणणार नाही... पन्नाशीच्या व्यक्तीलाही लाजवेल अशी त्यांची देहबोली होती... सकाळी योगासन करणे... बागेत फिरायला जाणे... वहिनी सोबत संध्याकाळी फेरफटका मारणे अथवा बाजारहाट करणे... हा त्यांचा परिपाठ...
खरं तर धुरूंना ट्रेकिंग आणि फिरण्याची प्रचंड आवड... मनपा सेवेत असताना मोठे मोठे ग्रुप घेऊन ते सहल आयोजित करायचे... त्यांच्यासह युथ हॉस्टेलचा चंद्रखणी ट्रेक केला होता... खिलाडू वृत्तीचे धुरू माझे ट्रेकिंग आयकॉन आहेत...
आज त्यांच्याशी गप्पा मारताना... ट्रेकिंग... सहली... नवनवीन ठिकाणे याची चर्चा झाली... कोची पासून जवळ असलेल्या लक्षद्वीप बेटा बद्दल त्यांनी माहिती दिली... भारतातील हे अतिशय निसर्गरम्य ठिकाण जरूर पहावे... ही इच्छा जागृत झाली...
सायकलिंग बद्दल चर्चा झाली... सायकलने केलेल्या नर्मदा परिक्रमेत आलेल्या अनुभूतींची माहिती धुरू कुटूंबाला दिली... गुढगेदुखीचा आजार असून सुद्धा नर्मदा परिक्रमा बसने का होईना.. करणार... असा आत्मविश्वास वहिनींच्या चेहऱ्यावर दिसला... लडाख सायकल यात्रेत आलेले अनुभव शेअर करताना धुरू साहेबांनी त्यांचा काश्मीर सफरीच्या आठवणी सांगितल्या...
गप्पा मारता मारता... वहिनींनी गरमागरम कांदापोहे आणले... सोबत बेकरी बिस्कीट... ब्राऊनी... गुलाबजामुन... असा खासा बेत होता... बोलता बोलता... सर्व पदार्थ भुकेल्या पोटात विसावले... वर फक्कड गुळाचा चहा आला...
गप्पांच्या ओघात शहा साहेब, खानोलकर साहेब, कोठारी साहेब, यांच्या आठवणी निघाल्या... नार्वेकर... मेहेर हे मित्र आठवले... डोंगरे साहेब... परांजपे साहेब... सिनलकर साहेब... कस्पळे साहेब यांची आठवण झाली... धुरू साहेबांच्या घरची आजची सायकल भेट... जुन्या आनंददायी आठवणींची उजळणी करण्यासाठीच होती...
वहिनी सुद्धा गप्पात हिरीरीने सामील झाल्या होत्या... एव्हढ्यात दारात कोळीण बाई आल्या... साहेबांचा आग्रह सुरू झाला... आता जेऊन जायचं... परंतु खाण्यापिण्यापेक्षा भेटणं आणि बोलणं याच व्रत घेतलंय... तसेच आठवड्यात सायकलने दोन व्यक्तीच्या घरी जाऊन भेट घेणे... ही बाब त्यांना खूप आवडली...
प्रदूषण मुक्त भारत या संकल्पनेसह आनंदासाठी भेटीगाठी हाच आता ध्यास आहे...
साहेबांना वाचनाची आवड आहे... त्यांना सुधा मूर्ती यांच पुस्तक भेट दिलं... तर साहेबांनी ऑट्रेलियाचे सोव्हेनियर... छोटाशी आयफेल टॉवर किचेन आणि बाप्पाची छोटी मूर्ती भेट दिली...
गप्पांमध्ये तीन तास कसे गेले हे कळलेच नाही... नुकतीच धुरू साहेब आणि वहिनींनी लग्नाची पन्नाशी जोरदार साजरी केलीय...
दोन्ही उभयतांचे आशीर्वाद मिळाले; पुढच्या सायकल राईड साठी... सोबत सहकुटुंब जेवणाचे आमंत्रण सुद्धा मिळाले... दोघांच्या चेहऱ्यावरचे आनंदी भाव... खूप ऊर्जा देऊन गेले...
धुरू कुटुंबाला आरोग्यदायी दीर्घायुष्याबरोबर... त्यांच्या मनातील सर्व इच्छा पूर्ण होवोत... ही प्रार्थना परमेश्वराकडे करून...
आज सायकलिंगची शंभरी पार करायची हे मनात ठरवून घोडबंदरकडे प्रयाण केले... तसेच पुढे जाऊन चिंचोटी फाटा गाठला...
परतीचा प्रवास पश्चिम द्रुतगती मार्गावरून करताना प्रचंड रहदारीला सामोरे जावे लागले... दहिसर टोल नाक्याजवळ ट्राफिकची झुंबड उडाली होती. तर अंधेरी फ्लायओव्हरवर दोन गाड्या बंद पडल्यामुळे दुपारच्या उन्हाचा चटका सहन करावा लागला... परंतु मनात असलेल्या आजच्या भेटीच्या सुखद आठवणी... उन्हात सुद्धा शीतलता देत होत्या...
आजची ११५ किमीची राईड... ह्या सुखद आठवणींना अर्पण....
सतीश जाधव
मुक्त पाखरे...
धुरू साहेबांचे अभिप्राय:-
ReplyDeleteअतिशय सुंदर लिहिले आहेस. वाचून खूप बरे वाटले. मी माझ्या आणि आपल्या काही कार्यालयिन मित्र मैत्रिणींना पण पाठविले आहे. खूप जणांनी तूझे काैतूक केले. असाच तूझा आनंदी सायकलिंग प्रवास चालू राहू दे. ही परमेश्वराजवळ प्रार्थना.
धन्यवाद.