२० किमी सायकलिंग आणि ११४ वे रक्तदान... दि.१८ ऑगस्ट २०२४

२० किमी सायकलिंग आणि ११४ वे रक्तदान...  दि. १८ ऑगस्ट २०२४

उमलिंगला पास करून आल्यावर रक्तदान करायचे डोक्यात होते... आणि नेमकी मुंबई अल्ट्रा रक्तदान मोहीमेची पोष्ट वाचनात आली... दादर शिवाजीपार्क येथील स्वातंत्र्यवीर सावरकर स्मारकात आज हे रक्तदान शिबिर होते... मनातली गोष्ट प्रत्यक्षात उतरणार... या पेक्षा मोठा आनंद काय असू शकतो...

या वेळी एक छान गोष्ट घडली होती... ती म्हणजे रक्तदानासाठी ऑन लाईन रजिस्ट्रेशन होते... कालच याची नोंदणी केली होती...  आज सकाळी साडेआठची वेळ नक्की केली... आज रविवार असल्यामुळे खूप सायकल मित्रांच्या गाठीभेटी होतील याची खात्री होती...

सकाळी घरीच न्याहारी करून सायकल सखीसह स्वातंत्र्यवीर सावरकर स्मारकात निघालो... मोठी राईड करून जर रक्तदान करायला गेलो  तर रक्तदाब वाढलेला असतो... ते टाळण्यासाठी रमतगमत केंद्रावर पोहोचलो... 

अहो आश्चर्यम् ...!!! जायंट सायकल क्लब, पेडल वॉरियर्स आणि दक्षिण मुंबई डिकॅथलॉन गृप मधील खूप सायकलिस्ट मित्र भेटले... खूप दिवसांनी रवी अग्रवालची भेट झाली होती...

माझ्या सायकलिंग पोष्ट वाचणारे कित्येक जण भेटत होते... हात मिळवत होते आणि फोटो काढत होते...

मराठी द्रष्ट्या विर सावरकर यांच्या स्मारकात भरलेल्या या रक्तदान शिबिरात इंग्रजी बोलणारे खूप तरुण तरुणी भेटले... त्यांच्याशी मराठीत बोलायला सुरुवात केल्यावर... आपसूकच ही मंडळी मातृभाषा मराठीत बोलू लागली...   तुमचे इंग्रजी समजत नाही हे बोलल्यावर... त्यांना हसू येत होते...

साऊथची सौदामिनी भेटली... म्हणते कशी... सर हिंदिमे बात करो... तिला विचारले... साऊथ मध्ये हिंदी बोलतात का ग... मुंबईत येऊन हिंदी शिकलीस ना तसेच मराठी पण शिक... 

एक जाणवले... आपणच सार्वजनिक ठिकाणी आपली मातृभाषा विसरून इंग्रजीत किंवा हिंदीत बोलतो... हे आपल्यापासूनच बदलता येईल... असो...

या मुलांनीच माझा फॉर्म भरला... खरं तर ऑन लाईन रजिस्ट्रेशन केल्यावर असे फॉर्म भरण्याची पाळी येऊ नये... सर्व माहिती भरून... त्या फॉर्मवर सही केली... त्या नंतर हिमोग्लोबिन तपासले... ते १४.५ ग्रॅम प्रती डेसी लिटर भरले... चक्क दोन ग्रॅम जास्त... रक्तदाब सुद्धा नॉर्मल होता... याचा अर्थ प्रकृती ठणठणीत आहे आणि अजूनही रक्तदान करायला सक्षम आहे... याची खात्री झाली...

टाटा मेमोरियल हॉस्पिटलमधील ब्लड बँक डॉक्टर आणि कर्मचारी रक्त घ्यायला तत्पर होते... एक रंगीत रबरी चेंडू हातात देऊन दाबायला सांगितला... तेव्हढ्यात उजव्या हाताच्या मधल्या भागात नाजूकपणे  सुई  टोचली... बारीक मुंगी चावल्याचा भास झाला...

  

   माझे  ११४ वे रक्तदान आहे हे तोपर्यंत माझ्या सायकलिस्ट मित्रांनी तेथील कार्यकर्त्यांना सांगितले होते...

मग काय... मुंबई अल्ट्रा रक्तदान शिबिराचे सदस्य, कार्यकर्ते, फोटोग्राफर... अभिनंदन करायला सरसावले... माझे रक्तदान चालू असतानाच... माईक हातात आला... सर्वांना सांगितले की... रक्तदानासाठी सक्षम असणे... म्हणजे आपण सुदृढ असण्याचे लक्षण आहे... तसेच रक्तदान केल्यामुळे आपल्या शरीरात नवीन रक्त तयार होते... ऊर्जेचे संक्रमण होते... बोलत असतानाच रक्ताची पिशवी कधी भरली ते कळले सुद्धा नाही...

रक्तदान केल्यावर एकदम कॉन्टिनेन्टल अल्पोपहार मिळाला... ब्रेड आणि जाम बटर, केळी, बिस्कीट, मिठाई आणि गरमागरम कॉफी... त्यानंतर मिळाली गुडी बॅग... त्यात एनर्जी ड्रिंक होते आणि Run Donate and Save Life हे स्लोगन असलेले टीशर्ट मिळाले...

शेवटी मोठी घंटा तीन वेळा वाजविण्याची मान मिळाला... या घंटेच्या निनादाने... माझे रक्तदान कार्य सर्वांपर्यंत पोहोचले होते...

या वेळी माझ्या बऱ्याच सायकलिस्ट मित्रांनी सुद्धा रक्तदान केले... आज झालेली २० किमी सायकल राईड सुद्धा हेच सांगत होती... रक्तदान केल्यामुळे कसलाही थकवा येत नाही...

हे रक्तदान नक्कीच सर्वांसाठी प्रेरणादायी असेल...

जय श्री राम...