दिलखुलास राईड...

दिलखुलास राईड
१९.१२.२०२०

काल ब्रिजेशने मुंबईची राईड करण्याची पोष्ट समर्पयामीवर टाकली. त्याला जॉईन व्हायचे नक्की केले. 

सकाळी ४.५० वाजता घर सोडले.  सायकलवर तीन-सात गियर सेट करून आज मुलुंड पर्यंत राईड करणार होतो. चढावरसुद्धा गियर न बदलता मजल दरमजल करीत सकाळी सव्वा सहा वाजता मुलुंड चेक नाक्याजवळ पोहोचलो. एक लक्षात आले... सायकल मोशनमध्ये असेल तर थोडेसे जास्त एफर्ट घेऊन गियर शिफ़्ट न करता चटकन पुढे जाता येते.

ब्रिजेश, प्रविणकुमार, बलजीत आणि राहुल यांची भेट झाली. एल्डन ऐरोली-मुलुंड जंक्शनवर जॉईन झाला.

खूप दिवसांनी प्रविणकुमार आणि बलजीत यांची भेट झाली होती. आज सर्वांना मुंबई फिरुन शंभर किमी राईड करायची होती.  ब्रिजेश आणि बलजीत जोशात होते. एल्डन नवीन हायब्रीड सायकल घेऊन आला होता. राहुलचा सतत हसरा भाव मनाला सकारात्मक ऊर्जा देत होता. 

प्रवीणकुमारच्या काळ्या झुबकेदार मिशा हवेवर फुरफुरत होत्या. मानले ब्रिजेशला... पुढचा गियर दोनवर सेट करून तो प्रचंड वेगाने स्पिनिंग करत होता.

हायवे पार करून, BPT च्या रस्त्याने, फ्रि वे च्या खालून राईड सुरू झाली. या रस्त्याला  गाड्यांची रहदारी कमी होती. विशिष्ट वेगाने सर्वजण भाऊच्या धक्क्याच्या दिशेने जात होतो. बरोबर आठ वाजता रो रो जहाजाजवळ पोहोचलो. नेमके तेव्हाच रो रो बोटीने मांडव्याकडे प्रस्थान केले होते. पटापट फोटो काढले. बलजीत आणि राहुलने पहिल्यांदा रो रो बोट पहिली होती. एल्डनने जहाज चालवायचे ट्रेनिंग पूर्ण केले आहे. त्यामूळे त्याच्या जहाजातून आम्ही फिरायचे नक्की केले. 

शाहिद भगतसिंग रस्त्यावरून फोर्ट मार्केट जवळ आलो. माझ्या अतिशय पसंतीच्या न्यू आनंद भवन हॉटेलमध्ये सर्वांना अल्पोपहारासाठी घेऊन गेलो. इडली-वडा सांबार, उपमा-शिरा, मसाला डोसा आणि उडुपी स्पेशल केला-भोंडा यावर ताव मारला. चहा तसेच फिल्टर कॉफी पिऊन मन तृप्त झाले. भोंडावर एल्डन खुश होता तर राहुलला इडली अतिशय आवडली. 

येथून सेंट्रल लायब्ररी जवळ आलो. आज येथील परिसर जणू आमच्यासाठीच राखून ठेवला होता. पुन्हा फोटो सेशन झाले. गेट वे कडे पेडलिंग सुरू केले.

गेट वे ऑफ इंडिया जवळ सीबर्ड पक्षांची शाळा भरली होती. लाटांवर विहरत हे पक्षी माना डोलवत जणूकाही बाराखडी पाठ करत होते. पर्यटकांसाठी गेट वे आता खुले झाले आहे. परंतु भेट देणाऱ्या तसेच एलिफंटाकडे जाणाऱ्या बोटींमध्ये पर्यटकांचे प्रमाण कमी होते.

ताजमहाल हॉटेल पाहिले की याचे संस्थापक सर जमशेटजी टाटा आणि वास्तू रचनाकार श्री सीताराम खंडेराव वैद्य यांची आठवण येते. भारतीयांसाठी भारतीयाने बांधलेले हे पंचतारांकित हॉटेल आता ११६ वर्षाचे झाले आहे. मुंबईच्या महानतेचे दर्शन  झाले होते.

पर्यटक, गेट वे ऑफ इंडिया समवेत ताज महाल हॉटेल सुद्धा पहायला येतात. मुंबईची ओळख बनलेल्या या ताज हॉटेल मध्ये देशविदेशातील पर्यटक आवर्जून भेट देतात. सर्वांनी मनमुराद फोटोग्राफी करून मरीन लाईन्सकडे सायकलिंग सुरू केले.

मारिन लाईन्स चौपाटीवर डोक्यालिटी बालक आहे... मानवाच्या गूढ मनाचे ते प्रतीक आहे... तसेच जवळच एक बेडूक आहे... बेडकासारख्या उडया मारणाऱ्या  आपल्या मनाला...  अथांग सागराच्या साक्षीने शांत करावे... या साठीच ही प्रतीके लावली असावीत काय ?

आता ओबेरॉय हॉटेलच्या समोरील चौपाटीवर सायकलींनी विसावा घेतला. प्रत्येकाचे सायकलसह प्रोफाइल फोटोसेशन सुरू झाले. एल्डनने नवीन सायकल घोड्यासारखी उभी करून फोटो काढले... मग ब्रिजेश कसा मागे राहणार... प्रविणकुमार समवेत एक अफलातून पोज ब्रिजेशने दिली. त्याच्या मनात आनंदाची कारंजी उडत असावीत.

मरीनलाईन्स चौपाटीला वळसा घालत तीन बत्ती कडे निघालो. राजभवनाचा चढ चढून मुख्यमंत्रांच्या वर्षा बंगल्याकडे आलो. वर्षा बंगल्याची खडी चढाई   ब्रिजेशाला खूप भावली. पुढच्या वेळेस तो लूप मारायला येणार आहे.

प्रियदर्शिनी पार्क कडून ब्रीच कॅण्डीकडे आलो. तेथून महालक्ष्मी मंदिर ओलांडून हाजीअली मार्गे वरळी चौपाटीला आलो.  कॉमन मॅन सर्वांचा आवडता आणि जवळचा माणूस... त्याच्या लांब नाकाला खाजवत... ब्रिजेश त्याच्या कानात काहीतरी सांगत होता... येथे सुद्धा कॉमन मॅन समवेत फोटो काढले.

शेवटी सिद्धिविनायक मंदिराला वळसा मारून सर्वांना पोर्तुगीज चर्चकडे बाय बाय करून घरी परतलो. आज सर्वांसमावेत सहजपणे ९० किमी राईड झाली होती.

दिलखुलास मित्रांसमावेत मनोहारी मुंबईची मस्त बिनधास्त राईड करताना अनिर्वचनीय आनंद झाला होता.

सतीश जाधव
मुक्त पाखरे ...