येऊर... एक सुखद राईड...

येऊर... एक सुखद राईड

१ डिसेंबर २०२०

आज वर्षा अखेरच्या महिन्याच्या, पहिल्या दिवशी माझ्या सायकल कर्मभूमीला... येऊरला भेट द्यायचे ठरविले.  कर्मभूमी बरोबर गुरूला पण भेट देणे महत्वाचे... म्हणून काल मयुरेशला फोन केला.

सकाळी साडेपाच वाजता सुरू झाली सायकल राईड लोअर परेल वरून... माझा साथीदार जिवलग दोस्त विजय, प्रशांतसह सहकुटुंब अलिबागला फिरायला गेला आहे, त्यामुळे आज माझ्या साथीला निसर्ग होता... 

खरं आहे... भरपूर सायकलिंग करायची असेल तर कुटुंबाला सुद्धा फिरवून आणणे अगत्याचे आहे... 

छोट्या म्युजिक बॉक्स वरील किशोर-लताच्या रोमँटिक गाण्यांचा आस्वाद घेत सायकल राईड सुरू झाली... 

"हम दोनो दो प्रेमी दुनिया छोड चले",  माझे अतिशय आवडते गाणे.  हे गाणे लागताच,  प्रिय सायकलला प्रेमाने थोपटले. टायर मधून येणाऱ्या लयबद्ध आवाजात माझे गुणगुणने सुद्धा सुरू झाले. जणूकाही सायकलशी मी गुजगोष्टी करू लागलो. सकाळचे शांत वातावरण, मंद वारे आणि तुरळक रहदारी या सर्वांचा आनंद घेत मजेत आणि एका लयीत पेडलिंग करत होतो.

मुलुंड केव्हा आले कळलेच नाही. टोल नाक्यावर हायड्रेशन ब्रेक घेतला... सोबत आणलेले भूक लाडू खात असताना बरेच सायकलिस्ट ठाण्याकडे जाताजाता अतिशय मस्त स्माईल देऊन, सुप्रभात आणि टाटा करत ठाण्याकडे जात होते. माझ्या ह्या आवडत्या स्पॉटवर सेल्फी काढून दहा मिनिटातच येऊर कडे निघालो. 

येऊरच्या पायथ्यालाच माझे मनाली-लेहचे सायकल साथीदार मिलिंद गोगटेंची भेट झाली. त्यांचा एक लूप मारून झाला होता... दुसरा लूप माझ्या बरोबर सुरू केला. वर्षभरातील त्यांनी केलेली सायकलिंग मधील प्रगती आणि पराक्रम ऐकून... मी स्तिमित झालो. विशेष म्हणजे त्यांनी सायकलिंगच्या प्रत्येक किलो मीटर्सची नोंद ठेवली आहे. तसेच प्रत्येक मिनिटांचा हिशेब लिहिला आहे. त्यांनी केलेले सायकलचे मॉडीफिकेशन आणि त्यानंतर घेतलेली उत्तुंग भरारी... लय भारी... सध्या ते ताशी २८ किमी वेगाने सायकल सहज चालवतात. दररोज साधारण ५० किमी सायकल राईड त्यांच्या अंगवळणी पडले आहे. दोन महिन्यानंतर सेवानिवृत्त होणारे मिलिंद भाऊ खऱ्या अर्थाने आझाद पंछी होणार आहेत. 

मिलिंद बरोबर गप्पा मारत मारत येऊरच्या समर्पयामि शॉपीकडे पोहोचलो... आणि अहो आश्चर्यम् ... हरिओम बाबाजी आणि स्नेहा आमच्या स्वागताला दारातच उभे होते. हिरेन शॉपी उघडण्याच्या तयारीत होता. सायकल,  शॉपीमध्ये पार्क केली. 

आणखी एक आश्चर्याचा सुखद धक्का स्नेहाने दिला... तिच्या येऊरच्या नवीन घरात आम्हाला चहापणासाठी बोलावले. खरं तर... स्नेहा येऊरच्या निसर्गरम्य वातावरणात समर्पयामि शॉपी शेजारी राहायला आलीय...  हीच गोष्ट आम्हा समर्पयामि परिवारासाठी अतिशय आनंदाची आहे. स्नेहाचा बोलका स्वभाव... चेहऱ्यावरचे आश्वासक हास्य... हे प्रत्येकाला खूप भावते... मला आणि मिलिंदला स्नेहाने सर्व घर दाखवले. घरात फुलविलेला बगीचा दाखवला.  झाडाफुलांवर अतोनात प्रेम करणारी स्नेहा... सर्वांना प्रिय आहे... 

"आपण चांगले, तर सारं जग चांगले" ह्या तिच्या ब्रीदने मनात आनंदाचे तरंग निर्माण झाले.

 आयुष्यभर सर्वांसाठी जगले... आता स्वतःसाठी जगतेय... याच साठी स्नेहा येऊरच्या गर्द हिरवाईत येऊन राहीलीय... निसर्ग सोबत असताना... ती एकटी कशी असेल... मधून मधून समर्पयामि परिवार स्नेहाला भेटणार आहे... तिचा पाहुणचार घेणार आहे... मिलिंद आणि स्नेहाच्या गप्पांमध्ये मी एव्हढा रंगलो की तास कसा गेला कळलेच नाही...

शॉपीमध्ये आलो आणि अरुणा, अविनाश, शरद सिद्धार्थ यांची भेट झाली. गेल्या महिन्यात शंकर महाराज मठ राईड मध्ये सिद्धार्थची ओळख झाली होती. आज तो आणखी बारीक भासला. सायकलिंग त्याने भलतीच मनावर घेतली आहे. त्याने, दोन वर्षापूर्वीचा स्वतःचा  फोटो  मोबाईलमध्ये दाखवला...प्रचंड फरक झाला आहे त्याच्यात... आता सिद्धार्थ १५० किमी राईड करायला सज्ज झाला आहे... समर्पयामिचा प्रत्येक सदस्य एकमेकांपासून इंस्पायर होतोय... ही फार मोठी गोष्ट आहे.

 सिद्धार्थचे मित्र अभिषेक व्यास आणि वरुण टिपणीस यांची सुद्धा ओळख झाली. दोघेही उमदे आहेत. अविनाशला आझाद पंछी गृपमध्ये सामील व्हायची ओढ लागली आहे.  त्याला महाबळेश्वर राईड करायची आहे पण नोकरीच्या रजेची आझादी नसल्यामुळे पंछी पिंजऱ्यात बंद आहे.

येऊर लूप चॅलेंज मध्ये एका दिवसात सर्वात जास्त लूप मारणारा शरद माझा फेव्हरिट दोस्त आहे.

इतक्यात माझा सायकलिंग गुरूचे... मयुरेश डोळसचे ... आगमन झाले. 

मागोमाग स्नेहासुद्धा गप्पात सामील झाली. काही महत्त्वाचे काम असल्यामुळे अरुणा लवकर निघाली होती.

हिरेनने माझी सायकल तपासून ओके केली ... महाराष्ट सरकारच्या राज्य बंदी आदेशामुळे आम्ही मुंबई-गोवा-मंगलोर सायकलवारी गणपतीपुळ्याला विसर्जित करून मुंबईला आलो होतो. त्यामुळे उद्यापासून मुंबई-वैतरणा-त्रंबकेश्वर वारी करण्याचे नक्की केले होते. त्यासाठीच सायकलच्या डॉक्टरचा... हिरेनचा... हात माझ्या सायकलवरून फिरणे आवश्यक होते.

छान पैकी फोटो सेशन झाले आणि सर्वांसोबत परतीचा प्रवास सुरु झाला....

मिलिंद आणि स्नेहाच्या स्वभावाचे नवीन पैलू समजले होते... त्यात नवीन मित्रांची भर आणि जुन्या मित्रांच्या गाठीभेटी... हे आजच्या येऊर सायकलिंगचे वैशिट्य होते. 

सतीश जाधव

स्वच्छंदी पाखरे ...