श्री स्वामी समर्थ महाराज राईड.... कशेडी...
१५ डिसेंबर २०२१
काल चिपळूणला पोहोचल्यावर प्रथम सायकल असेंबल केली आणि भटक्या खेडवाला... विनायक वैद्य यांना फोन केला... सकाळीच कामावर जायचे असल्यामुळे त्यांनी आज सायकलिंग करण्यास असमर्थता दाखविली... चिपळूणचा सायकल मित्र प्रसाद महाडला असल्यामुळे सायकलिंगला येऊ शकणार नव्हता...
प्रसादचा मित्र भावेश सावंत आज कंपनी देणार होता... "उद्या कशेडी घाट चढाई करूया" भावेशाच्या बोलण्याला तात्काळ होकार दिला...
त्याचे कारण सुद्धा होते... कशेडी घाटाच्या टॉपला असलेल्या श्री स्वामी समर्थ महाराजांच्या मठात जाण्याची खूप इच्छा होती... ती पूर्ण होणार होती...
सकाळीच भावेशची बहाद्दूर शेख नाक्यावर भेट झाली... लोटे परशुराम पायथ्या पर्यंतचा रस्ता ऑफ रोडिंग होता... पहाटेच्या अंधारातच परशुराम घाट पार केला... रामप्रहरी जास्तीत जास्त अंतर जायचे हेच ठरविले होते... पहिल्या दिड तासातच भोस्ते घाट पार करून खेड रेल्वे स्टेशन जवळ आलो तेव्हा उजाडायला सुरुवात झाली होती... सुर्यनारायणाचे दर्शन म्हणजे ऊर्जेचा स्रोत रोमारोमात घेणे होय...
भरणा नाक्यावर छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या पुतळ्याजवळ फोटो काढले आणि जवळच्या हॉटेलमध्ये नास्ता करून राईड सुरू केली...
पुढचा कशेडी पायथ्यापर्यंतचा सिमेंट काँक्रीटचा रस्ता अतिशय सरळ आणि चौपदरी असल्यामुळे सायकलींना वेग आला होता... वाटेत खेडचे सायकलिस्ट पेठे यांनी पलीकडून पास होताना हात हलवून अभिवादन केले.
रस्त्यावरून बरीच मुले शाळेत चालली होती... एकाची चप्पल तुटली म्हणून तो खुरडत चालला होता.. त्याला सायकलच्या कॅरीयर वर बसविले... रोहन जबरदस्त खुश झाला... आपल्या मित्रांना तो सायकलवरून टाटा करत होता... मेजर पवार हायस्कुलकडे रोहन उतरला... आणि उड्या मारत शाळेत गेला.
बोरघर जवळ प्रसादची भेट झाली तो महाड वरून मोटरसायकलने चिपळूणला निघाला होता...
भेटण्यासाठी कशेडीकडे जाणाऱ्या रस्त्यात प्रसाद उभा होता... प्रसन्नचित्त प्रसाद बरोबर फोटो काढून पुढे प्रस्थान केले...
वाटेत सतीचा कोंड विठ्ठल मंदिर लागले... भाचा सुनिल राहतो त्या खेर्डीतील भागाचे नाव सती आहे... रस्त्यात उभे असलेले गावकरी सतीचा कोंड हे नाव या मंदिराला कसे आले याची माहिती देऊ शकले नाहीत...
आता कशेडी घाट सुरू झाला. घाटातील वळणावळणाचा रस्ता बऱ्यापैकी मोठा असल्यामुळे विशिष्ट गतीने वर चढत होतो... घाटाच्या मध्यावर पोहोचलो...
येथून पायथ्याला सुरू असलेल्या कशेडी घाट टनेल बायपास रस्त्याचे काम जोरात सुरू असल्याचे दिसत होते... गियर २-५ वर सेट करून विशिष्ट वेगाने घाट चढत होतो... भावेश भराभर पुढे जाऊन पुढच्या वळणावर वाट पहात थांबत होता... टॉपचे सुप्रसिद्ध बाकदार वळण घेतले आणि मंदिराकडे जाणाऱ्या छोट्या रस्त्याजवळ थांबलो... प्रचंड झाडी आणि हिरवागार परिसर पाहून पेडलिंगमुळे घामाने ओथंबलेले शरीर एकदम शीतल झाले...
मंदिराकडे जाणारा छोटा रस्ता आणि अंगावर येणारा चढ पार करायचा होता... सायकल मागच्या रस्त्यावर थोडी खाली उतरवून १-१ गियर लावून टान्स घेतला... आणि दमदारपणे ती अवघड वाट चढू लागलो... गियर १-१ वर येत नाहीत म्हणून भावेशने सायकलला धक्का मारणे पसंत केले... शेवटच्या अतिशय चढाच्या आणि बाकदार वळणावर सायकलचे पुढचे चाक वर उचलले गेले. परंतु एकाग्रता जराही भंग होऊ न देता दीर्घ श्वास घेऊन पेडल करीतच राहिलो… होय... कामगिरी फत्ते झाली होती... मंदिराजवळ पोहोचलो... मागोमाग सायकल ढकलत भावेश वर आला...
पहिल्या मजल्यावर श्री स्वामी समर्थ महाराजांचे मंदिर आहे... मंदिरात प्रवेश करताच मन एकदम प्रसन्न झाले... वडाच्या झाडाखाली श्री स्वामी समर्थांच्या पद्मासनात बसलेल्या मूर्तीचे तेजोवलय डोळ्यात सामावून घेऊ लागलो...
श्री स्वामी समर्थ महाराजांची दाढी असलेली आणि राजबिंड्या पोशाखातली पद्मासनात बसलेली मूर्ती प्रथमच पाहत होतो. मंदिरात पाच मिनिटे ध्यानमग्न झालो... मंदिरातील शांत आणि धीरगंभीर वातावरणाचे तरंग मनात उमटले... त्या प्रसन्न वातावरणामुळे चित्तवृत्ती आनंदमय झाल्या... आनंदाचा ठेवा मनात साठवत मंदिरातून बाहेर आलो...
मंदिराच्या टेकडीवरून कशेडी टॉप वरील हॉटेल श्री राम भुवन मध्ये आलो... चमचमीत मटकी उसळचा कटवडा पुढ्यात आल्यावर रसना उद्यपित झाली...
समोर तीन कुत्रे टक लावून बसले होते... त्यांना बिस्किटे दिली... उदराग्नी शमल्यावर तृप्तीचा ढेकर दिला...समोरच श्री स्वामी समर्थ मंदिराचा कळस आणि निसर्गरम्य परिसर दिसत होता...
परिसराचे फोटो काढले आणि परतीचे पेडलिंग सुरू झाले...
घाटमाथ्यावरून उताराची राईड भन्नाट वेगात सुरू झाली... भावेशसुद्धा दणक्यात खाली उतरू लागला... सहा किमी अंतर दहा मिनिटात खाली उतरलो... पुढचा भरणा नाक्या पर्यंतच्या रस्त्यावर हायब्रीड आणि mtb यांची जणू शर्यतच लागली होती... कधी हायब्रीड पुढे तर कधी mtb पुढे तासाभरात भरणे नाका गाठून ऊस रसवंती गृहाजवळ थांबलो...
ऊसाचा ताजा रस पिताना तेथील स्वच्छतेने मन वेधून घेतले...
ऊस गुऱ्हाळची मशीन ऑटोरिक्षा गाडीवर बसविली होती... रसवंती मावशी म्हणाल्या ग्राहक आल्यावरच ऊसाचा रस कडून आले लिंबू मसालेदार रस दिला जातो... रस काढण्या अगोदर भांडे धुवून घेतले गेले... भांडी आणि ग्लास धुण्यासाठी प्रथम सर्फचे पाणी आणि नंतर स्वच्छ फिल्टर पाणी अशी चार घमेली ठेवली होती...
भोस्ते घाटात रहदारी वाढली होती... न थांबता घाट चढण्याचे निश्चित केले... चणचणीत भावेश पुढे सटकला... घाट चढून उतरलो... लोटे गावात पोहोचलो तरी भावेश कुठे दिसेना... पाणी संपले म्हणून जवळच्या पेट्रोल पंपावर वळलो... बाटलीत पाणी भरताना भावेश पेडलिंग करत पुढे जाताना दिसला... परशुराम घाटाच्या अगोदर त्याला गाठले... लवेल गावाजवळ पुलाचे काम चालू होते तेथेच चुकामुक झाली होती...
लोटे घाट उतरल्यावर चिपळूण बायपासकडे भावेशला बायबाय करून खेर्डीकडे प्रस्थान केले... घरी पोहोचायला दुपारचे तीन वाजले होते.
सकाळची थंडी... घाट चढामुळे ओलेचिंब झालेले कपडे... घाटात झालेले सूर्यनारायणाचे दर्शन... शाळकरी मूले... प्रसादची अचानक गाठ... श्री स्वामी समर्थांची भेट... दुपारचे आल्हाददायक ऊन.. रसवंती माऊली.. आणि सोबत भावेशची साथ... या मुळे आजची तीन घाटातून केलेली एकूण १२० किमीची राईड अविस्मरणीय झाली होती...
सतीश जाधव
मुक्त पाखरे...
