दोस्तांसाठी सायकल सहल 30.05.2020

दोस्तांसाठी सायकल सहल

30.05.2020

कालची पवई राईड झाल्यावर खूप दोस्तांचे फोन आले. सर्वांची इच्छा, पवई तलावाची पहाट पहायची आहे.  ठरली  पुन्हा एकदा पवई व्हीव पॉईंट सायकल राईड, दोस्तांच्या भेटींसाठी.

सकाळी सव्वा पाचला सोसायटीच्या खाली उतरताच रात्री पाऊस झाल्याचे लक्षात आले.  साडेपाच वाजता दादर फ्लाय ओव्हरवरुन काळ्या ढगांचे फोटो काढले.

निळ्या आकाशात तांबडं फुटलेलं. निवांत रस्त्यावर मोत्याच्या माळे सारखे चमकणारे स्ट्रीट लाईट आणि  ओलसर रस्त्यावरून परावर्तित होणारा पिवळसर प्रकाश, मनाची कवाडे उघडत होता. एक आगळंवेगळं निसर्गचित्र पाहायला मिळाले.

सहा वाजता अभिजित गुंजाळ, कुर्ला हायवेला भेटला. आज त्याच्या लग्नाचा वाढदिवस, त्यामुळे त्याला लवकर घरी जायचे होते. तो घाबरत घाबरत सायकल घेऊन घराबाहेर पडला होता.

दादारपासून मागे लागलेले ढग अजूनही पाठ सोडत नव्हते.

ते सुद्धा सूर्याच्या आगमनाची वाट पहात होते.  सूर्योदयाची चाहूल लागताच, ढगांनी धूम ठोकली

विक्रोळी पवई जंक्शन जवळ हायड्रेशन ब्रेक घेतला.

निखिल जोगेश्वरी वरून निघाला होता. तर गोरेगावला राहणारा शाळेतील मित्र विकास होशिंगला कुर्ला हायवे वरून मेसेज पाठवला अर्ध्या तासात पवई व्हिव पॉईंटला पोहोचतो म्हणून.

बरोब्बर पावणे सात वाजता पवई व्हिव पॉईंटला पोहोचलो. आजचा निसर्ग काहीतरी वेगळं सांगत होता.

दूरवर दिसणारे ढगांचे पुंजके, कापसाच्या शेतातील फुटलेल्या बोंडासारखे दिसत होते. आज अभिजित भलताच खुषीत होता. बायकोला स्पेशल ट्रीट द्यायचे विचार त्याच्या डोक्यात घोळत होते.

इतक्यात निसर्गाच्या रंगमंचावर निखीलचा प्रवेश झाला. तब्बल अडीच महिन्यानंतर निखिल सायकल घेऊन बाहेर पडला होता. एकदम खुलला होता तो. काल रात्रीच सायकल अप टू डेट केली होती.  त्याच्या डोक्यावर उडणारे पक्षीच त्याच्या स्वातंत्र्याची साक्ष देत होते.

आज दोन सायकलिस्ट अभिजित आणि निखिल करोना भयातून मुक्त झाल्याचे मला जाणवले.

इतक्यात एक हसतमुख व्यक्तिमत्व आमच्या पुढे आले. आम्हा तिघांचा फोटो काढण्याची विनंती केली त्यांना.

 सकारात्मक हास्याने त्यांची ओळख पटली. हिरानंदानी मध्ये राहणारा "प्रशांत चव्हाण", आर्किटेक्ट आहे आणि VRS घेऊन आता स्वतःचा व्यवसाय करतोय. तसेच करोनाच्या भयातून मुक्त होऊन सकाळीच शरीर स्वास्थ्यासाठी निसर्गात विहार करतोयस. त्याला भेटून खूप आनंद झाला. काही व्यक्तीच्या भेटी खूप जवळीक साधतात. प्रशांत एव्हढा भावला की पहिल्या भेटीतच एकेरी नावाने हाक मारण्याची परवानगी त्याने दिलखुलासपणे दिली. पुन्हा त्याची भेट नक्कीच होईल.

शाळेतील मित्र विकास होशिंगला फोन केला पण काही घरगुती अडचणीमुळे तो बाहेर पडू शकला नाही.

निखिल आणि मी आणलेला खाऊ आम्ही मटकावला. परतीचा प्रवास सुरू झाला.

अहो आश्चर्यम् , सायन चुनभट्टी जंक्शनवर शाळकरी मित्र शरद शिंदे भेटला. माझ्या तोंडाला मास्क असल्यामुळे त्याने पटकन मला ओळखले नाही. शाळेतला मित्र भेटायचाच होता, विकास ऐवजी शरद भेटला.

आज सायकल सफारीचा मुख्य उद्देश माझ्या मित्रांना घराबाहेर काढणे हाच होता.

आजच्या लोकसत्ता वर्तमानपत्रात संपादक गिरीश कुबेर म्हणतात.. 

बागा.. उद्याने...समुद्रकिनारे ... खुले करा.

नागरिकांना घेऊ द्या मोकळ्या हवेत श्वास..

बघू द्या, त्यांना बदलत्या आकाशाचे रंग..

आणि ऐकू द्या त्यांना लाटांची गाज ....

घरात डांबणे हाच करोना प्रतिबंधाचा उपाय आहे  हे सिद्ध झालेले नाही.

संपूर्ण सहमत आहे या मताशी.

सतीश जाधव🙏